ژیاننامه ی له تیف هه لمه ت

ژیان و له‌دایكبوونی
له‌سه‌ره‌تای سالانی سه‌ده‌ی رابردوودا (شێخ موحه‌مه‌د شێخ حه‌سه‌نی كه‌سنه‌زان)ی باپیری، له‌گوندی كه‌سنه‌زانی قه‌زای قه‌ره‌داغی سه‌ر به‌سلێمانی، وه‌كو رێبه‌رێكی رێبازی قادری روو له‌ گه‌رمیان ده‌كات و له‌هه‌ندێ ناوچه‌ی هه‌رده‌ی زه‌نگه‌نه‌و بنه‌ی جاف و بناری گل ته‌كێداری ده‌كات و بانگێشتی خه‌ڵك ده‌كات بۆ په‌یوه‌ست بوون به‌رێبازی قادرییه‌وه‌.
باپیری ژیانێكی ئه‌فسانه‌یی ژیاوه‌و سه‌رگوزشته‌و سه‌ربورده‌كانی ژیانێكی شاعیرانه‌یان پێ به‌خشیوه‌، كاتێ باپیری یادی كه‌سنه‌زانی كردووه‌ته‌وه‌ زۆرجار شیعری پیادا هه‌ڵداوه‌ له‌و دێره‌ شیعریانه‌ش كه‌ له‌سه‌ر زاری هه‌ندێ كه‌سی به‌ته‌مه‌نی بنه‌ماڵه‌كه‌یان ماوه‌ته‌وه‌ كه‌یادی كه‌سنه‌زانی كردووه‌ته‌وه‌ وتوویه‌تی:
بۆی به‌یان مه‌یۆ .... بۆی به‌یان مه‌یۆ
بۆی ته‌هلیله‌كه‌ی كه‌سنه‌زان مه‌یۆ
ساڵی 1947 یاخود ساڵی 1950 ماڵی باوكی باپیری له‌كفری جێگیر ده‌بن، له‌تیف هه‌ڵمه‌ت له‌و ساڵه‌دا ئاوێزانی ژیان بووه‌و له‌بنه‌ماڵه‌یه‌كی پڕ له‌كتێب و رۆشنبیردا گۆشكراوه‌و گه‌وره‌ بووه‌، باوكی كتێبخانه‌یه‌كی ده‌وڵه‌مه‌ندی هه‌بووه‌ جگه‌ له‌قورئانی پیرۆزو چیرۆكی ژیان و به‌سه‌رهاتی پێغه‌مبه‌ران و پیاو چاكان، ده‌یان و سه‌دان كتێبـی ئاینی دی و ئه‌فسانه‌و داستان و هه‌قایه‌ت و شیكردنه‌وه‌ی ئایه‌ته‌كانی قورئان و هه‌روه‌ها ئینجیلی كوردی و دیوانی هه‌ندێ له‌شاعیرانی هه‌بووه‌، باوكی شاعیر بووه‌و گه‌لێ شیعری له‌دوا به‌جێماوه‌و كتێبـێكی چاپكراویشی به‌ناوی (میحراجی راستی) هه‌یه‌، هه‌روه‌ها كتێبێكی دی چاپكراوی به‌زمانی عه‌ره‌بی هه‌یه‌ به‌ناوی (نداء الحق). جگه‌ له‌وه‌ش باوكی دوعا نووس بووه‌و دوعای (دێو به‌ند، قاقه‌ز بالا، ئه‌بوو دووجانه‌، سكپڕ بوون و منداڵبوون، باران بارین و گرانه‌تاو ده‌یان جۆر نه‌خۆشی دی) نووسیوه‌.
له‌تیف هه‌ڵمه‌ت هه‌ر له‌منداڵییه‌وه‌ به‌گشتی و له‌سه‌ره‌تای قۆناغی سه‌ره‌تاییدا له‌ماڵی خۆیاندا عاشقی واتاو سۆزو ریتمی وشه‌ی جوان بووه‌، له‌و كاتانه‌دا زۆربه‌ی شه‌وان باوكی شیعری حافزی شیرازی و جه‌لاله‌دینی رۆمی و سه‌عدی شیرازی (به‌تایبه‌تی بوستان و گوڵستان)و فه‌ریده‌ دینی عه‌تار...هتد ده‌خوێنده‌وه‌و ئه‌نجا ماناو واتاكانی بۆ ده‌روێش و میوان و موریده‌كانی خۆی روونكردووه‌ته‌وه‌و نهێنی ئه‌ودیو وشه‌و جه‌ڤه‌نگه‌كانی ئه‌و شیعرانه‌ی بۆ ئاشكرا كردوون، هه‌ر له‌و رۆژانه‌وه‌ له‌تیف هه‌ڵمه‌ت سه‌ودا سه‌ری شیعر بووه‌و عاشقی ئاوازو واتاو نهێنی وشه‌ بووه‌، به‌بێ ئه‌وه‌ی پیتێ بزانێ هۆگری دانیشتنه‌كانی باوكی بووه‌، ئه‌گه‌رچی منداڵێكی هاروهاج و لاسار بووه‌، به‌لام له‌و دانیشتنانه‌دا وه‌ك سه‌لارترین و سه‌نگینترین منداڵ دانیشتووه‌و گوێی له‌شیعر گرتووه‌، شیعر ئاسمانێكی نوێ و سه‌ربانێكی نوێ و ده‌زوویه‌كی نوێی پێ ده‌به‌خشی بۆ هه‌ڵدانی كۆلاره‌ ره‌نگاو ره‌نگه‌كانی هه‌ر به‌منداڵی له‌كۆڕی شیعردا چاوی هه‌ڵهێناوه‌و گه‌وره‌ بووه‌، له‌گه‌ڵیدا منداڵێتی خۆی ون نه‌كردووه‌و گه‌مه‌ منداڵییه‌كانی خۆیی له‌گه‌ڵ هاوڕێكانیدا به‌سه‌ر بردووه‌و زیاتر حه‌زی له‌ كۆلاره‌ بووه‌و كۆلاره‌شی بۆ هاوڕێكانی دروستكردووه‌، به‌لام هی خۆیی له‌هه‌موویان جوانتر دروستكردووه‌، چونكه‌ حه‌زی كردووه‌ كۆلاره‌ی خۆی له‌هی هه‌مووان چاكتر بێت، وه‌كو چۆن ئێستا حه‌ز ده‌كات شیعری خۆی له‌شیعری هه‌مووان چاكتر بێت. بناغه‌ی خوێنده‌واری و رۆشنبیری و شاعیری له‌ماڵه‌وه‌ ده‌ستی پێكردووه‌و وه‌ك خۆیشی ده‌ڵێت: قه‌رزاری كتێبخانه‌كه‌ی باوكمم، له‌كتێبخانه‌كه‌ی ئه‌ودا كۆمه‌ڵێ كتێبـی ئه‌فسانه‌یم خوێندۆته‌وه‌ وه‌ك (شیرین و فه‌رهاد، له‌یل و مه‌جنون، خورشید و خاوه‌ر، ئه‌لف له‌یله‌وه‌ له‌یله‌، رۆسته‌م و زۆراب و ...هتد). له‌تیف هه‌ڵمه‌ت له‌شارێكدا بووه‌ كوردو عه‌ره‌ب و توركمانی تێدا ژیاوه‌ هه‌ر له‌به‌رئه‌وه‌شه‌، به‌زاره‌كی توركمانییه‌كی باش ده‌زانێ و وه‌ك باسیش له‌وه‌ ده‌كات و ده‌ڵێ: (من خه‌ڵكی هه‌موو شوێنێكم، خه‌ڵكی شاری وشه‌م، ئه‌گه‌ر جیاكردنه‌وه‌ بێ بڵێم خه‌ڵكی كفریم، ئه‌مه‌ جیاكردنه‌وه‌ی كفری بێت له‌كوردستان، به‌لامه‌وه‌ په‌سه‌ند نییه‌، به‌لام به‌ره‌چه‌ڵه‌ك و بنه‌چه‌ باوو باپیرم خه‌ڵكی سلێمانییه‌). ساڵی 1963 یه‌كه‌م شیعری له‌كفری به‌بۆنه‌ی شه‌هیدبوونی بیست و هه‌شت پێشمه‌رگه‌ی قاره‌مانه‌وه‌ كه‌ له‌ (قاته‌كان)ی كفری كه‌وتبوونه‌ بۆسه‌ی دوژمنه‌وه‌ نووسیوه‌، یه‌كه‌م ده‌قی شیعریشی له‌ژماره‌ 9ی گۆڤاری رزگاری-دا ساڵی 1969 بلاوكردۆته‌وه‌ كه‌ به‌كوردی یه‌كه‌م ده‌قی شیعری و یه‌كه‌م بانگه‌شه‌ی نوێگه‌رییه‌ له‌دوای نوێگه‌رییه‌كه‌ی گۆران له‌ناوه‌ندی شه‌سته‌كانی سه‌ده‌ی بیسته‌وه‌، ئه‌و بابه‌ته‌ ده‌قێكی نوێ بووه‌و وه‌ك به‌یاننامه‌یه‌كیش وابووه‌ بۆ نوێگه‌ری.
جێی خۆیه‌تی گه‌ر بڵێین یه‌كه‌مین شیعری درێژی نوێ، له‌تیف هه‌ڵمه‌ت نووسیویه‌تی كه‌ شیعری (ئه‌م كووله‌كانه‌ ئه‌شكێنم، چوار هه‌ڵبه‌ست له‌رۆژمێری رێبوارێكی ماندوودا، بۆ ئه‌و رۆژه‌ی هالی ده‌كشێ، ئه‌مه‌ دوا هه‌ڵبه‌ستم نییه‌، گۆرانی پاشه‌رۆژ یا به‌یاننامه‌ی شاعیره‌ شێته‌كه‌) كه‌ له‌سه‌ره‌تاو كۆتایی حه‌فتاكاندا بلاوكراونه‌ته‌وه‌ نموونه‌ی ئه‌و شیعره‌ درێژانه‌ن. گه‌لێ له‌شیعره‌كانی له‌لایه‌ن كۆمه‌ڵێك له‌نووسه‌ران (ئامانج شاكه‌لی، د. هه‌ڵكه‌وت مه‌لا حه‌كیم، مامۆستا سه‌دره‌دین عارف، مامۆستا نه‌رمین، د. كه‌مال مسته‌فا مه‌عروف، قه‌یس قه‌ره‌داغی، ئه‌مه‌ل جبووری، جه‌لال مه‌له‌ك شا، فریاد شیعری، سه‌ید عه‌لی ساڵحی، كامبیز كه‌ریمی، محه‌مه‌د مورته‌زایی، ئیسماعیل مه‌حموودی، رێبوار سیوه‌یلی و سه‌لاح به‌هلوول و ده‌یان نووسه‌ری دییه‌وه‌) كراون به‌فه‌ره‌نسی و ئینگلیزی و ئه‌ڵمانی و هۆڵه‌ندی و سویدی و فارسی و توركی.
شیعری به‌رگری
له‌تیف هه‌ڵمه‌ت له‌باره‌ی شیعری به‌رگری و سیاسی، (پابه‌نده‌ به‌قۆناغێكی دیاریكراوه‌و زۆر ناژین)، كه‌ ئه‌مه‌ وته‌ی (ئه‌دۆنیس)ی شاعیره‌ ده‌ڵێت: جاران بڕوام وابوو كه‌ شیعری دڵداری تایبه‌ته‌ به‌قۆناغێك و شیعری به‌رگریش تایبه‌ته‌ به‌قۆناغێكی دی، به‌لام ئێستا به‌پێی ته‌مه‌ن و ئه‌زموون گه‌یشتوومه‌ته‌ ئه‌وه‌ی كه‌ ژیان سه‌رتاپای دڵدارییه‌ له‌گه‌ڵ هه‌موو شتێكدا، له‌گه‌ڵ (ژن و مانگ و خۆرو ئاوو شیعرو وشه‌ی جوانیدا)، هه‌روه‌ها به‌رگریش له‌هه‌موویاندا هه‌یه‌ دژی شته‌ نێگه‌تیڤه‌كانی ژیان، واده‌زانم رۆژگارێك دێته‌ پێشه‌وه‌ كه‌ ئیتر داگیركاری نامێنێ، به‌لام به‌داخه‌وه‌ وا نییه‌، هه‌تا سته‌م بمێنێ، شیعری به‌رگریش هه‌رده‌مێنێ، ئه‌و كۆماره‌ پڕ له‌ به‌خته‌وه‌رییه‌ی ئه‌فلاتۆن و فارابی داوای ده‌كه‌ن مه‌حاڵه‌ له‌سه‌ر زه‌وی دروست بێ، هه‌ر بۆیه‌ ده‌توانین بڵێین هه‌تا دونیا هه‌یه‌ شیعری دڵداری و به‌رگری هه‌ر ده‌مێنێـت، شیعری به‌رگری سه‌رده‌می به‌سه‌ر ناچێت. (مایكۆفسكی) به‌خوێندن و ئێسقان ماركسی بوو، به‌لام له‌گه‌ڵ ئه‌وه‌شدا شیعره‌كانی له‌هه‌موو شوێنێك ده‌خوێنرێته‌وه‌، ئه‌گه‌رچی (پوشكین) زیاتر ده‌خوێنرێته‌وه‌، یان (ره‌سوڵ حه‌مزاتۆف) كه‌ نووسه‌رێكی ماركسی بووه‌، به‌لام به‌رهه‌مه‌كانی تائێستاش ده‌خوێندرێته‌وه‌ به‌هه‌مانشێوه‌ ئه‌راگۆین شیعری به‌رگری هه‌یه‌، هه‌روه‌ها ئه‌گه‌ر شاعیرێك خۆی به‌لایه‌كدا هه‌ڵنه‌واسێ و به‌پێی ره‌چه‌ته‌ی ئه‌و لایه‌نه‌ شیعر نه‌نووسێ شیعره‌كانی به‌سه‌ر ناچن، نووسه‌ر ئازاده‌ له‌ده‌ره‌وه‌ی ئه‌ده‌ب چ بیروڕایه‌كی هه‌بێت، به‌لام به‌ ته‌نها بۆ به‌رژه‌وه‌ندی حزبێك یان لایه‌نێك نه‌نووسێت، ئه‌ده‌ب هیچ پاسپۆرتێكی نییه‌و به‌نێو چه‌ندین زمانی جیاجیای جیهاندا بلاوده‌بێـته‌وه‌، ئه‌گه‌ر ئێمه‌ شیعرمان بۆ حزبێك نووسی و له‌رێگه‌ی وه‌رگێڕانه‌وه‌ خوێنه‌رێكی جیبۆتی یا رووسی یان به‌ریتانی خوێندیانه‌وه‌، چ چێژێك وه‌رده‌گرێت؟ ئه‌گه‌ر شیعر هه‌ڵگری جیهانبینییه‌كی قوڵ بێت، له‌هه‌موو سه‌رده‌مێكدا ده‌خوێندرێته‌وه‌.
روانین بۆ گروپ
كه‌شوهه‌وای تازه‌كردنه‌وه‌ی شیعری كوردی له‌سه‌ره‌تای حه‌فتاكاندا به‌هۆی چه‌ند گروپێكه‌وه‌ ده‌ركه‌وت، روانینی له‌تیف هه‌ڵمه‌ت به‌رامبه‌ر گروپ ئه‌وه‌یه‌ كه‌: گروپ رێككه‌وتنی چه‌ند كه‌سێكه‌ له‌سه‌ر ئامانجێكی دیاریكراو، واته‌ ئامانجێك هه‌یه‌و چه‌ند كه‌سێك له‌ده‌ووری یه‌ك كۆده‌كاته‌وه‌، وه‌ك چۆن له‌حزبدا ململانێ هه‌یه‌، به‌هه‌مانشێوه‌ له‌گروپی رۆشنبیریشدا هه‌ست به‌و ململانێیه‌ ده‌كرێت، بائامانجێكی سه‌ره‌كی هه‌بێت، به‌لام بۆ گه‌یشتن به‌و ئامانجه‌ بیروڕای جیاواز هه‌یه‌و هه‌موو ئه‌ندامانی گروپه‌كه‌ یه‌ك بیروڕای جێگیریان نییه‌، ئێمه‌ وه‌ك گروپی كفری له‌گه‌ڵ ئه‌وه‌ی ئامانجێكی دیاریكراومان هه‌بووه‌، به‌لام ململانێیش له‌نێوانماندا هه‌بوو بۆ ئه‌وه‌ی خۆمان به‌ده‌ستپێشخه‌ری بزانین.
هه‌رچه‌نده‌ له‌سه‌ره‌تادا هیچ بڕیارێكیان نه‌بووه‌ بۆ دامه‌زراندنی گروپی كفری و له‌وكاته‌دا خوێندكاری ئاماده‌یی كفری بوون، كه‌ كۆمه‌ڵێك هاوڕێ بوون باسی شیعرمان ده‌كرد له‌وانه‌ش (مامۆستا عه‌لی عه‌بدوڵلا ئه‌ندامی پێشووی په‌رله‌مانی كوردستان، محه‌مه‌د داماو، ئه‌مجه‌د شاكه‌لی و ئه‌نوه‌ر شاكه‌لی) كه‌ له‌و خوێندنگه‌یه‌دا یه‌كیانگرتووه‌و باسیان له‌رۆشنبیری كردووه‌و به‌پێی ئه‌و گفتوگۆیه‌ی ئه‌وكاته‌ كردووه‌یانه‌ له‌سه‌ر شیعرو ئه‌ده‌ب، له‌تیف هه‌ڵمه‌ت و چه‌ند هاوڕێیه‌كی بیروڕایان جیاواز بووه‌ له‌وانی دی، له‌به‌رئه‌وه‌ جیابوونه‌ته‌وه‌و بیروِاكانی خۆیان گه‌لاڵه‌كردووه‌ بۆئه‌وه‌ی گروپێك دروستبكه‌ن كه‌ جگه‌له‌و ناوانه‌ش چه‌ند كه‌سێكی تریش هه‌بوون كه‌ هه‌ندێ خوێنه‌رو شاعیری سه‌ره‌تایی توركمان بوون، ئه‌وانیش زۆرجار به‌شداری گفتوگۆكانیان كردووه‌ له‌ئه‌نجامی قسه‌كردندا له‌نێو ئه‌و گروپه‌دا كه‌ له‌نزیكه‌ی 10 كه‌س پێكهاتبوون، له‌تیف هه‌ڵمه‌ت و ئه‌حمه‌د شاكه‌لی و فه‌رهاد شاكه‌لی، چونكه‌ رۆحی نوێگه‌رییان هه‌بووه‌و رۆحی ئه‌وان جۆرێكی تربوو، خۆیان وه‌ك گروپێك جیابوونه‌ته‌وه‌. گروپی كفری ته‌نیا شیعری له‌خۆنه‌گرتبوو، به‌ڵكو له‌و گروپه‌دا ئه‌حمه‌د شاكه‌لی چیرۆكیشی نووسیوه‌.
بنه‌ماكانی ئه‌و گروپه‌
سه‌ركێشی یه‌كێك بووه‌ له‌وبنه‌مایانه‌ی كه‌ ئه‌و گروپه‌ ئیشیان له‌سه‌ر كردووه‌و به‌رای له‌تیف هه‌ڵمه‌ت گۆڕانكاری رژێمی پادشایه‌تی له‌عیراقدا بۆ رژێمی كۆماری سه‌ركێشی كۆمه‌ڵێك ئه‌فسه‌ری عیراقی بوو له‌سه‌روویانه‌وه‌ (عه‌بدولكه‌رم قاسم) كه‌ رژێمی پادشایه‌تی گۆڕاو رژێمی كۆمارییان دامه‌زراند، هه‌ربۆیه‌ ده‌ڵێت: ئێمه‌ یه‌كێك له‌بنه‌ما هه‌ره‌ سه‌ره‌كییه‌كانمان سه‌ركێشی و خۆده‌رخستن بوو، به‌یاننامه‌ی سوریالییه‌كان و هه‌واڵی سوریالییه‌كانمان له‌گۆڤاری (شیعری 69)ی عیراقی و گۆڤاری (شیعر)ی لوبنانیدا خوێندبۆوه‌و زۆر كاریگه‌ری ئه‌وانمان له‌سه‌ر بوو، به‌تایبه‌تی كاریگه‌ری (سلڤادۆر دالی)مان له‌سه‌ر بوو، كه‌ زۆر شێتانه‌ هه‌ڵسوكه‌وتی كردووه‌، هه‌روه‌ها هه‌ندێ له‌شێتییه‌كانی (مایكۆفسكی) كه‌ خوێندبوومنه‌وه‌، مایكۆفسكی به‌كراسێكی زه‌رده‌وه‌ له‌شاقه‌مه‌كه‌ی مۆسكۆدا شیعری خوێندۆته‌وه‌، بۆیه‌ به‌رده‌وام حه‌زمده‌كرد له‌كاتی شیعر خوێندنه‌وه‌دا كراسێكی زه‌رد له‌به‌ر بكه‌م.
بته‌كانم هه‌مووی په‌راش په‌راش ده‌كه‌م
من چۆن ئیتر به‌ئاره‌زووی دڵی ئێوه‌ ته‌راش ئه‌كه‌م
له‌تیف هه‌ڵمه‌ت بۆ ئه‌م دێڕه‌ شیعرییه‌ ده‌ڵێت: ئه‌مه‌ له‌پێشدا یاخیبوونێكی سه‌ركێشی بوو، به‌لام سه‌ركێشی به‌به‌رنامه‌وه‌، ئێمه‌ به‌رهه‌می شیعری نوێ و چیرۆكی نوێ و رۆمانی نوێی ئه‌وروپی و عه‌ره‌بیمان ده‌خوێنده‌وه‌، له‌و سه‌رده‌مه‌دا (ناتالی ساروت) و (سلڤادۆر دالی و پیكاسۆ)مان ده‌ناسی، ئه‌مانه‌ كه‌ به‌گیانێكی نوێگه‌رییه‌وه‌ له‌بواری شێوه‌كاریدا كاریان ده‌كرد. ئێمه‌ زیاتر رووكه‌ش و سه‌ركێشییه‌كه‌یمان وه‌رگرتبوو كه‌ دوایی بوو به‌به‌رنامه‌ بۆ گۆڕانكاری.
سۆفیگه‌رێتی
سۆفێگه‌رێتی له‌لای له‌تیف هه‌ڵمه‌ت جیایه‌ له‌شه‌ریعه‌ت و سۆفیگه‌رێتی ئیسلامی، له‌ئه‌نجامی ئه‌وه‌دا هاتۆته‌ كایه‌وه‌ كه‌ ناسیۆنالیزمی عه‌ره‌بی جڵه‌وی فه‌رمانڕه‌وانی ده‌وڵه‌تی ئیسلامیان گرته‌ ده‌ست، ئاینی پیرۆزی ئیسلاممیان كرد به‌هۆكارێك بۆ دایگركردنی ولاتان و چه‌وساندنه‌وه‌ی گه‌لان و تالانكردنی ماڵ و سه‌رو سامانی ئه‌و ناوچانه‌و ولاتانه‌ی عه‌ره‌ب بوون، كاتێ مێژووی دوو ده‌وڵه‌تی زلهێزی وه‌كو ئه‌مه‌وی و عه‌باسی ده‌خوێنینه‌وه‌ بۆمان ده‌رده‌كه‌وێ كه‌ چۆن ئه‌م دوو ده‌وڵه‌ته‌ ئیسلامیان وه‌كو په‌یامێكی پیرۆز ئاراسته‌ی خه‌ڵكی دی نه‌كردووه‌، به‌ڵكو وه‌كو گوزه‌رێك به‌كاریانهێناوه‌ بۆ تالانكردن و سڕینه‌وه‌ی كولتوورو ناسنامه‌ی ئه‌و گه‌ل و نه‌ته‌وانه‌ی كه‌ عه‌ره‌ب نه‌بوون و بۆ ئه‌م مه‌به‌سته‌ش سوپایان ناردۆته‌ سه‌ر سه‌دان ولات وه‌كو هیندستان و تاجیكستان و توركستان و ئه‌رمه‌نستان و گورجستان و كوردستان و خۆراسان و ...هتد، به‌سه‌دان هه‌زار ژن و كچ و منداڵیان له‌پاشكۆی ولاخه‌كانیان به‌دیلی ده‌هێناو له‌بازاڕه‌كانی به‌غداو به‌سراو قاهیره‌و شام و مه‌ككه‌و مه‌دینه‌دا هه‌راجیان ده‌كردن و ئه‌تك ده‌كران و داوێن پیسیان له‌گه‌ڵده‌كرا نێربازی له‌ده‌رباره‌ی خه‌لافه‌تی ده‌وڵه‌تی عه‌باسدا بره‌وی پێدراو، هه‌ندێ له‌خه‌لیفه‌ عه‌باسییه‌كان سه‌رباری هه‌زاران كه‌نیزه‌ك و كچۆڵه‌ ده‌یان مناڵی جوانیان له‌كۆشك و ته‌لاره‌كانیاندا مۆڵدا بوو داوێن پیسیان له‌گه‌ڵدا ده‌كردن، به‌مجۆره‌ مرۆڤ كه‌مه‌زنترین و پیرۆزترین ئه‌فرێنراوی خوایه‌ له‌لایه‌ن خه‌لیفه‌ ئه‌مه‌وی و عه‌باسییه‌كانه‌وه‌ به‌ناوی پیرۆزی ئیسلامه‌وه‌ سووك و ریسوا ده‌كراو هه‌موو مافه‌كانی پێشێل ده‌كرا، ئیتر له‌ئه‌نجامی ئه‌م له‌ڕێ لادان و پێشلێكارییه‌ی فه‌رمانڕه‌واكانی عه‌ره‌به‌وه‌ رێبازێكی دی له‌رووبه‌ڕووی ئیسلامدا هاته‌كایه‌وه‌و به‌رامبه‌ر شه‌ریعه‌ت وه‌ستاو ئه‌ورێبازه‌ش ته‌سه‌وف بوو.
داهێنانه‌كانی له‌تیف هه‌ڵمه‌ت جگه‌له‌وه‌ی گه‌وره‌ترین به‌رهه‌م و شۆڕشی به‌شیعری نوێگه‌ری كوردی به‌خشیوه‌و سه‌ره‌رای به‌رهه‌مه‌ ئه‌ده‌بییه‌كانیشی شیعرو چیرۆكی به‌خه‌یاڵی زانستی و ئه‌فسانه‌یی بۆ دنیای جوانی و بێگه‌ردی منداڵ به‌رهه‌مهێناوه‌، ده‌شێ رووداوی خه‌یاڵی سه‌رسوڕهێنه‌ر رۆژێ له‌رۆژان رووبده‌ن، به‌تایبه‌تی چیرۆكی خه‌یاڵی زانستی كه‌ زۆرجار رووداوه‌ له‌خه‌یاڵ دروستكراوه‌كانی په‌یوه‌ستن به‌داهێنراوه‌كانی بواری فیزیاو فه‌له‌كگه‌ریی و گه‌ردوونناسییه‌وه‌ هه‌روه‌ك منداڵ له‌خه‌یاڵدا ده‌فڕێت یاخود له‌ژێر ئاودا ده‌م ده‌كاته‌وه‌و ناخنكێ، ئه‌وه‌ی ئاشكراشه‌ داڤنشی هونه‌رمه‌ندی ئیتاڵی چه‌ندین سه‌ده‌ به‌ر له‌داهێنان تانك و زرێپۆش و فرۆكه‌ی به‌خه‌یاڵ وێنه‌ی كێشاون، داواتر ئه‌و خه‌یاڵه‌ له‌لایه‌ن زانایانی بواری فیزیاوه‌ به‌راستی به‌رجه‌سته‌ كراوه‌و بۆته‌ به‌شێك به‌پێویسته‌كانی ژیانی ده‌وڵه‌ت، له‌تیف هه‌ڵمه‌ت پێیوایه‌ چیرۆكنووسی بواری منداڵ ده‌توانێ سوود له‌فه‌نتازیای خه‌یاڵ و دارشتن و ناوه‌ڕۆكیان ببینێ و به‌خه‌یاڵی خۆی به‌جۆرێكی نوێ بۆ منداڵ دایده‌ڕێژێته‌وه‌.
ده‌رباره‌ی چه‌ند نووسه‌رێك
له‌تیف هه‌ڵمه‌ت ده‌رباره‌ی چه‌ند نووسه‌رێك به‌مشێوه‌یه‌ رای خۆی له‌سه‌رییان ده‌رده‌بڕێت:
*ئه‌دۆنیس: مامۆستای نوێگه‌ری شیعری عه‌ره‌بییه‌و كاریگه‌رییه‌كانی به‌شیعری كوردیشه‌وه‌ دیاره‌.
*عه‌بدوڵلا په‌شێو: شیعری كوردی به‌بێ عه‌بدوڵلا په‌شێو ناته‌واوه‌و كه‌لێنێكی تێده‌كه‌وێت.
*شێركۆ بێكه‌س: ره‌وتی شیعری كوردی به‌بێ شێركۆ بێكه‌س ره‌وتێكی ناته‌ندروسته‌و هێڵێ ئاسایی خۆی له‌ده‌ست ده‌دات، له‌گه‌ڵ ئه‌وه‌شدا خۆزگه‌ هه‌ندێك شیعری هه‌یه‌ نه‌ینووسیایه‌.
*به‌ختیار عه‌لی: جوانییه‌كانی له‌رۆمانه‌كانیدایه‌، نه‌ك له‌شیعره‌كانیدا، چونكه‌ ئه‌وه‌ی ئه‌و له‌شیعردا ده‌یكات پێشتر هه‌مووی كروان، هه‌ربۆیه‌ ئه‌و به‌رۆمانه‌كانییه‌وه‌ ده‌بێته‌ نووسه‌رێكی سه‌ركه‌وتوو.
*محمه‌د عومه‌ر عوسمان: یه‌كێكه‌ له‌یاخیگه‌رییه‌كانی شیعری كوردی، به‌بێ شیعریش ژیان و هه‌ڵسوكه‌تی ئه‌و به‌شێكه‌ له‌یاخبوون.
*محه‌مه‌د ماغوت: چاوگه‌یه‌كی نوێگه‌ریی بوو بۆ ئێمه‌و زۆریش له‌وه‌وه‌ فێربووین.
*گروپی روانگه‌: ئه‌گه‌ر گروپی كفری نه‌بوایه‌، گروپی روانگه‌ دروست نه‌ده‌بوو، یان دروستبوونی دواده‌كه‌وت.
*رامبۆ: سه‌رچاوه‌یه‌كه‌ به‌رده‌وام ده‌بێ بخوێنرێته‌وه‌.
*سه‌لیم به‌ره‌كات: له‌گه‌ڵ ئه‌وه‌ی ئه‌دۆنیس ده‌ڵێ (كلیلی زمانی عه‌ره‌بی له‌گیرفانی كوردێكدایه‌)، به‌لام من چێژم له‌هیچ شیعرێكی به‌ره‌كات نه‌بینیوه‌.
*ئه‌نوه‌ر مه‌سیفی: خاوه‌نی شێوازێكی تایبه‌ته‌ به‌خۆی و له‌شیعره‌كاندا زیاتر بایه‌خ به‌فۆرم ده‌دات نه‌ك به‌ناوه‌ڕۆك.
به‌رهه‌مه‌ بلاوكراوه‌كانی له‌تیف هه‌ڵمه‌ت له‌چه‌ند به‌رهه‌مێكی شیعری پێكهاتوون له‌گه‌ڵ چه‌ند لێكۆڵینه‌وه‌و شیعرو چیرۆك بۆ منالان، هه‌روه‌ها زۆر به‌رهه‌می شیعری به‌زمانی عه‌ره‌بی بلاوكردۆته‌وه‌ به‌ناوی (المدن الحدیدیه‌، شیخوخه‌ كیلوباترا واگفال المگر).
له‌گه‌ڵ ئه‌وه‌ی خاوه‌نی چه‌ند شاكاری ئه‌ده‌بییه‌و خاوه‌ن ئه‌زموونێكی دیاری نێو ئه‌ده‌بی كوردییه‌، تائێستا چه‌ند خه‌لاتێكی وه‌رگرتووه‌ له‌وانه‌ (خه‌لاتی ئاپیك له‌سوید بۆ به‌رگی یه‌كه‌می دیوانی منالان ساڵی 2000، خه‌لاتی زێڕینی باوه‌گوڕگوڕ ساڵی 2005، خه‌لاتی زێڕینی ئیبراهیم ئه‌حمه‌د ساڵی 2008، خه‌لاتی وه‌زارتی رۆشنبیری هه‌رێم له‌شیعری منداڵدا... هتد).

له‌تیف هه‌ڵمه‌ت به‌ درێژایی 30 ساڵ خزمه‌ت به‌ زمان و ئه‌ده‌بی کوردی یه‌کێکه‌ له‌ خودانی ره‌وت و شێوازی نوێ له‌ وێژه‌ی کوردیدا.


هه‌ندێ له‌ به‌رهه‌مه‌ چاپکراوه‌کانی ئه‌مانه‌ن :

- خواو شاره‌ بچکۆله‌کان

- ئاماده‌ بوون بۆ له‌ دایک بوونێکی تر

- پرچی ئه‌و کچه‌ ڕه‌شماڵی گه‌رمیان و کوێستانمه‌

- گه‌رده‌لوولی سپی

- ئه‌و هۆنراوه‌یه‌ که‌ ته‌واو ده‌بێ و ته‌واو نابێ

- ئه‌و نامانه‌ی که‌ دایکم نایان خوێنێته‌وه‌

- وشه‌ی جوان گوڵه‌ گوڵ

- سروودی هه‌ژاران

- ئه‌م ڕووباره‌ وشک ناکات

- گورگه‌کانی له‌تیف هه‌ڵمه‌ت


‌سه‌رچاوه‌ ‌
گۆڤاری رۆڤار ژماره‌ 49
ئه‌ده‌ب و هونه‌ری كوردستانی نوێ
رووبه‌روو له‌گه‌ڵ له‌تیف هه‌ڵمه‌ت، دیداری شه‌مێران سڵێمان

www. knwe . org

برای شهیدان 19 اردیبهشت

19 اردیبهشت نیز به تاریخ پیوست. خوش به حال 19 اردیبهشت که بدون شکستن هیچ رکوردی و بدون اینکه با روزهای دیگر تفاوتی داشته باشد به تاریخ پیوست و جاودانه شد.

19 اردیبهشت با 18م و با 20م اردیبهشت تنها و تنها این تفاوت را دارد که افتخار این را پیدا کرد که در درون خود یاد و یادواره 5 شهید دیگر از این خاک را در خود جای دهد. لفظ شهیدی که من بکار می­برم مثل لفظ شهیدان شما بی­معنی نیست و شهادت آنها از جلادی آنها تقدس پیدا نکرده است. شهید من و ما بزرگانی از تبار آزادی هستند که به جرم آزادی­خواهی به زندان می­افتند و بیچاره بازرسی که می­خواهد روح بلند اینان را سرخورده کند، بیچاره مردان و زنان متحجر و قاتلی که از شهادت این بزرگان خنده بر لب می­آورند و بیچاره آن قاضی که به خیال خود دارد با حکم باطلش به خدا خدمت می­کند و نمی­داند که خدایش دیر زمانی است خدایی را از یاد برده است و تمام قدرتش را برای گرفتن جان آدمها بکار می­برد. آن خدایی که ما می­شناسیم جان را در اختیار خود می­داند و جلاد نمی­فرستد پی جانش. جناب قاضی تو نایب خدای باطلی شده­ای که اشتباهی به صندلی خدایی تکیه داده و این فقط گناه توست.

چطور است که با قتل یک قاضی همه مجاز به حمل اسلحه می­شوند و با شهادت این بزرگان ملت مجاز به حمل و استفاده از آن نیستند؟ فکر نمی­کنی جناب قاضی، که شما دیر زمانی است با حکم باطلتان هر روز به سوی مادری آتش گشوده­اید؟ یا نه فکر می­کنید جان شما از جان عالم عزیزتر است؟ یا نه خدای باطل شما جلادی از شما با وجدان­تر پیدا نمی­کند؟

این اشتباه بزرگ شماست و با اینکار شما هم در تاریخ جاودانه می­شوید. با این تفاوت که در سر دیگر و تاریک طیف قرار خواهید داشت. آن روزها که کسانی دیگر از تبار مجرمان قاضی می­شوند شما هم جایی برای ماندن نخواهی داشت، یادتان باشد آن روزها هم طناب فروان است و اسلحه­ها هم گلوله دارند هنوز. اما چیزی که برای شما وجود ندارد ترحم نسبت به شماست.

به امید آن روز که ما هم نظاره­گر خیز تاریخ برای دفن خاطرات شما در نوشته­ها باشیم.  

واگذاري اراده يا واگذاري عقلانيت

آدمي به محض اينكه در گستره ي زندگي قدم مي نهد به حيطه اجتماع وارد مي شود و به عبارتي حتي مي توان گفت به صورت ناخواسته موجوديت و هستي وي به جامعه تعلق مي گيرد و به صرف اينكه انسان است و بالاتر از ديگر موجودات قادر به تعقل است‏‏‏‎‏‚ بنا به سن و مقتضيات ديگر زماني و مكاني در برابر اعمال خود و گاها اعمال ديگران مسئول شناخته مي شود.

زماني من به اين مي انديشيدم كه واقعا چرا يك سرباز اراده خود را به مافوق خود واگذار مي كند و اين واقعا در يك دوره كوتاه از زندگي نوجوانيم برايم سئوالي سخت بود كه هر چند در برخي از  كتب جوابهايي به آن داده شده بود اما من را قانع نمي كرد‚ بعد از مدتي سرباز را تسليم و معذور دانستم و سرپوشي موقت بر سئوالم گذاشتم‚ از آن روزها به بعد به تبع فرصت ها و واقعه هايي كه اين سئوال را به ذهنم بر مي گردانند‚ هر بار به اين سئوال يك جواب مي دهم هر چند كه مي دانم باز هم قانع كننده نيستند.

در واقع اگر بخواهيم يك جواب قانع كننده به اين امر بدهيم نمي توانيم يك دليل صرف را معرفي كنيم اما مي توانيم دلايل غالب اين امر را برشمريم:

۱) انسان موجودي منفعت طلب است و بسيار نادرند كساني كه مي توانند نفع ديگري را در لحظه هاي منتهي به مرگ و زندگي دو طرف در نظر گرفته و آن را ارجح بشمارند.

۲) انسان در بسياري از امور نا انديشيده به عمل مي پردازد‚ برخلاف بسياري من معتقد نيستم كه انسان نا آگاهانه عمل مي كند بلكه معتقدم انسان در لحظه وقوع و يا اعمال عمل به تعقل نمي پردازد در حاليكه داراي عقلانيت و آگاهي كامل هست. 

۳) انسان گاهي در ناخودآگاه خود برخي عقايد را با درجه اي از اعتماد نهادينه مي كند كه در هنگام انجام اموري كه حساس هستند به صورت اتوماتيك فرد را به سوي عمل سوق مي دهند در حاليكه همان فرد بعد از فاصله گرفتن از عمل و طي يك دوره كوتاه و يا طولاني در درون خود با اندكي تعقل به نقد عمل خود مي پردازد.

۴) انسان ها در لحظه تولد فاقد اراده بوده و اين تربيت خانوادگي و اجتماعي است كه فرد را به طرف اراده پذيرش ديگران يا اعمال اراده بر ديگران سوق مي دهد. با در نظر داشتن موارد نادر و استثناها انتظار مي رود كه خانواده هاي مستبد و پدر سالار يا مادرسالار صرف‚ فرزنداني مستبد را بازتوليد كنند‚ همين امر در صحنه اجتماعي هم مي تواند رخ دهد.

اينكه بسياري از آدمها را از بدو تابع قدرت بدانيم و آن را به سرشت آدمي ربط دهيم زياد مستند نيست‚ اگر به گروه هاي دوستي و همالان مراجعه كرده و روابط بين كودكان و نوجوانان را مشاهده كنيم‚ متوجه خواهيم شد كه هميشه فرد يا افرادي در ميان اين گروهها به صورت ليدر عمل مي كنند‚ اما كساني كه تابع شناخته مي شوند لزوما نمي خواهند اراده خود را واگذار كنند و هميشه از به زبان آوردن تابع بودن و نيز بروز رفتارهايي كه اين امر را نشان دهد تا حد امكان خودداري مي كنند. ريشه هاي اين امر در جاي ديگري است و بايد آن را در سطح آگاهي و تربيت خانوادگي و نيز مراحل اوليه رشد شخصيت كودكان در خانواده جست نه در زماني كه اتفاق عارض شده است. در مراحل بالاتر افرادي كه از ابتدا تابع بوده اند با انواع ترفند براي وابستگي بيشتر به متبوع به گونه اي تربيت مي شوند كه زندگي خود را بدون متبوع خود عملا منتفي و يا سخت مي پندارند. بدترين نوع فريب كه يك ليدر يا متبوع مي تواند آن را اعمال كند فريب مبتني بر عقيده و ايدئولوژي است. اين نوع فريب افراد را تا پاي جان هدايت مي كند و غالبا بكار گرفتن انسان ها از اين راه بر طبق تجربه هيچ گاه براي منافع انساني و حتي سعادت اخروي نبوده است و هميشه منجر به ظلم برخي بر برخي ديگر شده و گروه فريب خورده از ديد رهبران فقط به ديد آلت دست نگريسته مي شوند. گاهي حتي بعد از فروپاشي يك سيستم اين افراد نمي توانند به زندگي عادي برگردند و در حالي كه در تمام طول دوره تابع بودن خود نتوانسته اند به آرمان خود(همان خواسته و يا خواسته هاي رهبران) نرسيده اند‚ باز هم به دنبال آرمان خود و رهبرانشان مي گردند و در راه آن از حربه و ترفندي استفاده مي كنند.

شايد گاهي بتوان منافعي را براي سرسپردگان به يك نوع رهبري خاص برشمرد‚ اما در واقع اين افراد حتي در زمان قدرت داشتن رهبران خود نيز هرگز به اندازه اي كه مي خواسته اند برخوردار نبوده و مهمتر از همه اينكه هرگز به اينكه داراي چه درجه اي از آزادي عمل و اراده و تفكر برخوردارند نه فكر مي كنند و نه به وضعيت موجود خود شك مي كنند. اين به خاطر سرسپردگي صرف يا اينكه طرف از ابتدا خواهان واگذاري اراده خود بوده نيست‚ بلكه به اين معني است كه يك سري ساز و كارهايي از ابتدا باعث شده اند تا فرد تعقل خود را واگذار كند. بنابراين به نظر راقم سطور واگذاري تعقل در مرحله اي قبل از واگذاري اراده است. و كسي كه تعقل خود را واگذار مي كند در واقع انسانيت خود را به طور ضمني به حالت تعليق درآورده است و هر لحظه اين فرد آماده و مستعد تجاوز و تعدي به انسانيت است.

به اميد روزي كه به خاطر بياوريم مي شود خود انديشيد‚ مي شود خود بود‚ مي شود انسان بود و انسان گونه زيست.   

برای بزرگی همچون احسان فتاحیان

 برای بزرگ مردی همچون احسان فتاحی

شیر مردی بود که چهارپایه ای را که گردنش را به طناب دار می رساند خود با پاهای خود انداخت تا همانند برخی سیاسیون این خاک ندامت از آزادی خواهی را به زبان نیاورد و با زبانی که دیگر نای چرخیدن نداشت این درس را به من داد که آزادی خواهی ما کردها، فقط با آزادی خواهی ما کردها برای خودمان میّسر است.

بی شک اکنون که به سکوت بزرگ مدعیان آزادی در ایران می نگرم دیگر برایم معیار ممیزی وجود ندارد که آزادی دوست را از آزادی ستیز جدا سازم و این مرا فقط از یک لحاظ آزار می دهد و آن اینکه باید به گفته پیشینیان و پیشکسوتان ملّتم رجوع کنم که سالها بود به ما می گفتند فریب لاف زدن پایتخت نشینان را نخورید که آنها فقط طالب کف زدن شما در پایین تر از سنی هستند که بر آن بر شما روضه می خوانند!.

من شخصاً به عنوان یک شهروند با درجه (از درجه 3 تا بی نهایت) کف برای لاف بزرگان نوظهور این خاک بسیار زدم و اکنون که می بینم اینها خود هنوز مانده اند که کدام طرفیند و نمی خواهند در این دولت میر غضب صفت، موصفاتشان را از کف بدهند، از کردار خود سخت پشیمانم و شرمنده صفات بزرگ مردی همچون احسان فتاحیان هستم که چرا من مثل او میدان مبارزه را اشتباه فهمیدم!.

اکنون به حرفهای بسیاری که قبلاً دور از واقعیت می پنداشتم هر شب فکر می کنم و میانه بیشتر و مستحکمتری بین آنها با واقعیت می بینم تا... .

احسان جان من هم فهمیدم که همه چیز را در نهایت قدرت تعیین می کند و این همه خط قرمز و و سبز و یاسی برای من تو فقط سیاه می تواند باشد. من و تو باید خودمان رنگ را تعریف می کردیم و نکردیم و افسوس.

راستی یک سئوال از خودم دارم که هر کسی می تواند به جای من جواب این سئوال را به خودش بدهد، کجا رفت شعار دفاع از حقوق اقلیت ها که حجت الاسلام کروبی آن را به اندازه منشور کوروش مهم می پنداشت؟ کجا رفت حس انسان دوستی و ارج به کرامت انسانی میر حسین موسوی؟ نکته ای که لازم است بگویم اینکه من به مثابه یک شهروند با درجه(...) از کسی همانند احمدی نژاد هیچ انتظاری ندارم و او را به همان ... بودنش می شناسم و بر این مبنا از او هیچ گله ای نیست. در مقابل این سئوال را برای ذهن مخاطب مطرح می کنم:

1)    که آیا آنچنان که من باور دارم یک انسان کرد در ایران در هر صورتی تحت هر شرایط و حکومتی از ظلم مضاعف رنج خواهد برد، شما هم باور دارید که به این صورت است یا نه؟

2)    اگر نه، پس چرا حتی یک نمونه در تاریخ سی ساله اخیر ایران وجود ندارد که روشنفکران وابسته و غیر وابسته به قدرت غیر کرد، در مقابل اعدام، بی عدالتی، تبعیض، نابرابری طبقاتی، زندانی ها و ترورها و ترورها و ترورهای مکرر روشنفکران و متدینان و سیاسیون ما کردها موضع دفاع گرفته باشند؟

این سئوالی است که این روزها بیشتر کردهایی که در انتخابات اخیر به دنبال دسترسی به حقوق مشروع خود در میان شعارهای انتخاباتی بودند و بیشتر از همه شعار بودن آن را درک کردند، از خود می پرسند. و ممکن است جواب آن را در راهی بیابند که احسان فتاحیان طی کرد، اما نه با آن پایان تراژدیک و نه لزوماً برای رهروان راه احسان، بلکه ممکن است با بهایی بیشتر برای اعدام کنندگان احسان.

روحت شاد و راهت پر رهرو باد.

13 آبان 1388

امروز ۱۳ آبان ۱۳۸۸ هجری شمسی است و نمی دانم بگویم مصادف با چه حادثه ایست. چون امروز با هر ۱۳ آبان دیگری فرق دارد و در واقع نمی شود و جایز هم نیست که آن را با دیگر روزهای مشابه آن مقایسه کرد. امروز روز انسجام و انفصال است، روز انسجام از این لحاظ که مردمی که به یک صورت درد می کشند و نفس آنها همه بوی خواهش برای یک نوع هوا را می دهد، امروز با هم هستند و چه در خانه و چه در خیابان شعار آنها آزادی است؛ و انفصال از این جهت که این خیل عظیم مردم با گذشته ای که آنها را با خرافات و پیروی کورکورانه از سنت های دست ساخته انسان چه در صحنه سیاسی و چه در صحنه زندگی فردی و اجتماعی فاصله می گیرند. راستش هیچ وقت فکر نمی کردم که از روزها و مراسم هایی که تا چند ماه پیش و در طول ۳۰ سال گذشته از آنها برای ترویج تفکر وابسته به نظام و تهییج عواطف و رفتارهای مذهبی و سیاسی و به خیابان کشیدن مردم برای سردادن شعار وفاداری استفاده می شدند؛ امروز برای سر دادن شعار آزادی و اختیار در تصمیم گیری استفاده شود. این روزها را نمی توان از تاریخ ایران پاک کرد و نمی توان ذهن حتی طرفداران دولت را به سمت از یاد بردن این روزها برد؛ چرا که این روزها و مراسمات سالهاست آبشخور نظام هستند و نظام خود را در میان مشت های گره کرده و پرتاب آنها به سمت دشمنان فرضی و واقعی معنا می بخشد و اکنون سخت است که می بیند مشت های دیروز را به سمت خود نشانه رفته است. امید است صدای مردم پتانسیل بیدار کردن خفتگان را در خود حفظ کند و روزی را شاهد باشیم که در این سرزمین هم بتوانیم دیگران را انسان بدانیم و هم مثل یک انسان زندگی کنیم. کرامت انسان به حق طلب بودن اوست و امید است که حق طلب باقی بمانیم.

زایه له ی شیعر

 

      شیعر, ئه‌و زه‌ریا خامۆشه‌ى, له‌به‌ره‌به‌یانى مێژووه‌وه‌, شه‌پۆله‌ ئارامه‌كانى ئاشناى رۆحمان بووه‌, له‌ هه‌رهه‌نگاوێ‌, ده‌نگێ‌, له‌ هه‌رقۆناغێ‌, ڕ‌ه‌نگێ‌. له‌ یه‌كه‌م ململانێ‌ نێوان سروشت و مرۆڤدا, شیعر ئاوێته‌ بوونه‌كانى خۆى له‌ رێى زمانى تایبه‌ت و ده‌نگى تایبه‌ت, ئاراسته‌ كردوه‌, له‌گه‌ڵ هه‌ر ره‌وه‌وپێش چونێكى گۆرانه‌كانیش دا. گه‌رووى شعر, ئاسۆى شیعر, زایه‌ڵه‌ى شیعر, گۆراوه‌.له‌ خه‌باتى رزگارى نیشتمانىدا, ئه‌و بالنده‌یه‌ بوو, هه‌میشه‌ به‌ دواى هیلانه‌كانى ئازادى و سه‌ربه‌خۆیى, هه‌گبه‌ى پرسیاره‌كانى, له‌ كۆڵا بوو, له‌ خه‌باتى چینایه‌تى‌و ئازادى مرۆڤدا. له‌ په‌نجه‌ره‌كانى زیندانه‌وه‌, بلێسه‌ى گۆرانیه‌كى پڕ‌ له‌ خه‌ون و خولیاكانى سه‌ركه‌وتن بوو, له‌ ژێر په‌تى سیداره‌شدا قاقا به‌ مه‌رگ پێده‌كه‌نى و به‌ بارانى ده‌وت ته‌نیامنم هه‌ناسه‌ى ئازادیم ده‌وێت...

وه رگیراو له مالپه ری چاودیر

 

 

ادامه نوشته